ROBERT M. PARKER
Hij was advocaat, maar zijn hobby verdrong de wetboeken. De Amerikaan Robert M. Parker staat als wijnrecensent al decennialang op grote hoogte. Sinds zijn pensioen laat hij het veldwerk goeddeels over aan zijn omvangrijke team onder de naam ‘The Wine Advocate’. Met de introductie van zijn puntensysteem in 1975 zette hij de wijnwereld op zijn kop. Het klinkt simpel en overzichtelijk: hoe meer punten, hoe beter de wijn. Maar dan moet er wel iemand zijn neus in het wijnglas steken die over een enorme kennis van zaken beschikt en een betrouwbaar beoordelingsvermogen heeft, want de belangen zijn groot. Wijnproducenten gaan heel ver voor een ‘Parker-puntje’ meer. Immers, dat ene puntje kan het verschil zijn tussen ‘bovengemiddeld tot uitstekend’ (tot en met 89 punten) of ‘buitengewoon’ (vanaf 90 punten). En tussen ‘buitengewoon’ en ‘uitzonderlijk’ (95 tot 100 punten). Gemiddelde wijnen krijgen tussen de 70 en 79 punten en daar wil je als wijnhuis natuurlijk zo snel mogelijk van wegkomen. Het hoogst haalbare is 100/100 punten en dan heb je het over de absolute topwijnen van de wereld. Maar in de wijnwereld geldt elke wijn die een waardering vanaf 90 punten krijgt als een ‘bekroonde wijn’. Zoals gezegd is de inzet hoog, dus de macht van de bekende wijnrecensenten groot.

WINE SPECTATOR
‘Wine Spectator’ werkt feitelijk op dezelfde manier en wordt net als Parker hoog aangeschreven. Het magazine werd in 1976 opgericht in de Verenigde Staten en verschijnt vijftien keer jaarlijks. In één jaar proeft de redactie meer dan vijftienduizend wijnen uit de hele wereld. Omdat Wine Spectator, overigens net als Parker, objectiviteit en onafhankelijkheid hoog in het vaandel heeft, schaft het magazine veel wijnen zelf aan. Wine Spectator is inmiddels veel meer dan een magazine; op de gelijknamige website kunnen abonnees rondneuzen in meer dan vierhonderdduizend proefnotities. Wine Spectator komt elk jaar met een Top 100 van wijnen, die door de redactie zijn gewaardeerd met 90 tot 100 punten, iets waar de wijnwereld iedere keer weer reikhalzend en in grote spanning naar uitkijkt. En dan hebben we natuurlijk James Suckling, de voormalige hoofdredacteur van Wine Spectator, die op het hoogtepunt van zijn carrière voor zichzelf begon. Ook hij hanteert het overzichtelijke puntensysteem met ongeveer dezelfde kwalificaties. Suckling heeft zich door de jaren heen gespecialiseerd in Franse en Italiaanse wijnen, maar ook andere wijnen komen bij hem aan bod. Dat de man invloed heeft staat als een paal boven water – hij wordt in een adem genoemd met Parker.

NEDERLANDSE WIJNRECENSENTEN
De bekendste zijn Harold Hamersma en Hubrecht Duijker, die al sinds eind zestiger jaren actief is in de wijnschrijverij. Duijker begon met het schrijven van artikelen over wijn in het Parool en Het Financiële Dagblad en perste er liefst 118 boeken over wijn uit – een absoluut record. Duijker publiceert zijn bevindingen op zijn eigen website en schrijft daarnaast over restaurants en sinds kort zelfs over kunst. Een bekende uitspraak van Duijker: ‘Bij een fles goede wijn vergeet ik mijn zorgen, maar nooit ben ik door mijn zorgen een goede fles wijn vergeten. ’Reclameman en copywriter Harold Hamersma nam de ‘Wijnalmanak’ over van Duijker, veranderde de naam in ‘De Grote Hamersma’ en stortte zich op zijn grote hobby: wijn. Hamersma beperkt zich tot wijnen die hij waardeert met minimaal een 7 en proeft jaarlijks meer dan zesduizend wijnen, soms wel 160 per dag. Doordat Hamersma door verschillende prijsklassen heen proeft, blijkt het lastig te bepalen wat een specifieke waardering waard is.

EIGEN SMAAK
Naast de genoemde wijnschrijvers/recensenten, wijngidsen en websites zijn er nog talloze andere spelers op deze lucratieve markt. Begrijpelijk, want de behoefte aan informatie over wijn is bij de consument groot. Wijn beoordelen is best moeilijk en kun je beter overlaten aan mensen die er verstand van hebben. Zij hebben niet alleen de kennis en mogelijkheden – reizen, proeven, domeinen en wijnbeurzen bezoeken, praten met wijnmakers – maar ook vergelijkingsmateriaal. De kwaliteit van een wijn wordt bepaald door zoveel factoren, dat het voor een leek bijna ondoenlijk is om een buitengewone wijn te onderscheiden van een uitzonderlijke. Waarbij de eigen smaak overigens altijd doorslaggevend is. Koop kwaliteit, maar drink vooral wat je lekker vindt. Voor de verzamelaar/belegger gelden uiteraard weer andere maatstaven. Ook hier moet de eigen voorkeur de basis zijn, maar factoren als beschikbaarheid, zeldzaamheid en oogst- en drinkjaar bepalen voor een groot deel de aanschaf. Omdat het aanbod van wijn wereldwijd zo groot is, is het maken van de juiste keuze essentieel. Serieuze verzamelaars richten zich met name op de premium en iconische wijnen en op flessen in afwijkende formaten.